قیمت نفت در سال آینده میلادی به ۶۰ دلار می‌رسد
تاریخ انتشار: ۱ خرداد ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۳۸۹۵۴۸
بانک جهانی در گزارش فصلی خود از «چشم انداز بازار کالا» با یادآوری اینکه قیمت نفت در سال ۲۰۱۷ میلادی به ۵۵ دلار در بشکه رسیده، پیش بینی کرده است که در این رقم در سال ۲۰۱۸ به ۶۰ دلار برسد.
در بخش انرژی گزارش ماه آوریل (فروردین - اردیبهشت) بانک جهانی که وزارت امور اقتصادی و دارایی دوشنبه آن را منتشر کرد، آمده است: شاخص قیمت انرژی بانک جهانی در فصل نخست سال 2017 نسبت به فصل قبل 6 درصد رشد داشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قیمت گاز طبیعی به دلیل تقاضای بیشتر و برخی محدودیت های عرضه با 6 درصد افزایش همراه بود و قیمت زغالسنگ نیز با 12 درصد کاهش مواحه شد که بخش عمده ای از آن ناشی از رفع محدودیت های وضع شده بر تولید آن توسط چین بود.
**تحولات قیمت نفت
قیمت نفت خام به دنبال توافق بین اعضای اوپک و برخی تولیدکنندگان غیراوپک مبنی بر کاهش تولید در نیمه نخست سال 2017 با 8 درصد افزایش در فصل نخست سال 2017 نسبت به فصل پیش از آن به طور متوسط به 52.9 دلار در هر بشکه رسید.
پیش بینی می شود که گروه کشورهای غیراوپک افزایش ملایمی را در تولید سال جاری خود داشته باشند که سهم عمده این افزایش تولید به نفت شیل آمریکا اختصاص دارد اما این افزایش ها نمی تواند از عهده رشد تقاضای جهانی برآید بنابراین انتظار می رود که محدودیت های تولید وضع شده توسط اوپک عرضه را بیش از پیش محدود کند.
بانک جهانی پیش بینی می کند که در سال 2017 از آنجا که عرضه جهانی پایین تر از تقاضا قرار خواهد گرفت، متوسط قیمت نفت خام به 55 دلار در هر بشکه برسد.
همچنین انتظار می رود که ذخایر با فرض تداوم محدودیت تولید کشورهای اوپک و غیراوپک به خصوص در نیمه دوم سال با کاهش مواجه شود.
بر اساس این پیش بینی، در سال 2017، تقاضای نفت جهان با افزایشی معادل 1.3 میلیون بشکه در روز ( 1.4 درصد) به متوسط 97.9 میلیون بشکه در روز می‌رسد و برای سال 2017، پیش‌بینی می‌شود که عرضه کشورهای غیراوپک با افزایش نیم میلیون بشکه در روز همراه باشد که ایالات متحده آمریکا با 400 هزار بشکه، بیشترین میزان را به خود اختصاص می‌دهد.
در حوزه تقاضای نفت انتظار بانک جهانی بر این است که میزان قابل توجهی از رشد تقاضا در بازار مربوط به کشورهایی باشد که عضو سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه (OECD) نیستند و کشورهای آسیایی نیز یک میلیون بشکه در روز از این افزایش را به خود اختصاص دهند.
همچنین پیش بینی می شود که چین و هند با افزایش تقاضایی معادل 600 هزار بشکه در روز مواجه باشند که این مقدار اندکی کمتر از افزایش سال 2016 میلادی است.
این در حالی است که انتظار می رود تقاضای نفت سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه پس از دو سال رشد نسبتاً قوی، ثابت و بدون رشد باشد.
در حوزه عرضه نفت، کارشناسان بانک جهانی براین باورند که عرضه نفت به شکل قابل توجهی در دو سال قبل کُند شده اما همچنان یک مازاد 400 هزار بشکه در روز که از سال 2016 وجود داشته، به قوت خود باقی است که در نتیجه آن افزایش موجودی انبارهای نفت تداوم یافته است.
در سال گذشته میلادی تولید نفت کشورهای غیراوپک به میزان 800 هزار بشکه در روز کاهش یافت که بیش از نصف این کاهش مربوط به آمریکا بود اما این مقدار با افزایش تولید نفت کشورهای اوپک که بیشترین میزان افزایش را عراق، جمهوری اسلامی ایران و عربستان داشتند، خنثی شد.
** تحقق 100 درصدی سیاست کاهش تولید اوپک
بانک جهانی در گزارش خود با یادآوری سیاست کاهش تولید کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) که از ابتدای سال جاری میلادی اجرای آن آغاز شد، آورده است: پیروی از توافق انجام شده بسیار زیاد بوده و آخرین ارزیابی های ماهانه حکایت از دستیابی 100 درصدی به هدف دارد.
بر این اساس در ماه مارس (اسفند - فروردین) 11 کشور عضو اوپک 29.8 میلیون بشکه در روز نفت تولید کردند که البته دلیل اصلی آن کاهش تولید بیش از مقدار هدف توسط عربستان سعودی بوده است.
پیروی از تصمیم در سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس به استثنای عراق با پیروی 71درصدی بالا بوده و برای کشورهای دیگر به جز کشورهای حاشیه خلیج فارس پیروی از این تصمیم 91 درصد برآورد شده که دلیل اصلی آن کاهش بیش از نیاز تولید آنگولا بوده اما ونزوئلا کمترین میزان کاهش را داشته است.
در مجموع اوپک 31.7 میلیون بشکه در روز در ماه مارس تولید داشته که این مقدار 1.4میلیون بشکه در روز از دسامبر سال 2016 پایین تر است.
قرار است اوپک در گردهمایی خود که در 25 ماه مه (4 خرداد) برگزار می شود، شرایط بازار را به بحث می گذارند تا محدودیت های تولید را برای نیمه دوم سال 2017تمدید یا اصلاح کنند که پیش بینی ها حاکی از تمدید کاهش تولید است.
** عملکرد غیراوپکی ها در بازار نفت
توافق اوپک برای کاهش تولید مشروط به کاهش تولید 11 کشور غیراوپک به میزان 560 هزار بشکه در روز بود که روسیه به عنوان بزرگترین تولید کننده غیراوپک موافقت کرد تولید خود را 300 هزار بشکه در روز کاهش دهد ولی این امر به طور تدریجی و به گونه ای انجام شود که به این هدف در فصل دوم سال دست یابد.
آژانس بین المللی انرژی پیش بینی کرده است که میزان پیروی کشورهای غیراوپک از تعهدات در ماه مارس چیزی کمتر از دو سوم باشد.
عرضه کشورهای غیراوپک در سال 2015 به بیشترین میزان خود رسید و به میزان 800هزار بشکه در روز در سال 2016 کاهش یافت که بیشترین کاهش مربوط به آمریکا (500 میلیون بشکه در روز) چین (300 هزار بشکه) و کلمبیا و مکزیک (هر کدام 100 هزار بشکه در روز) بوده است.
برای سال 2017 پیش بینی می شود که عرضه کشورهای غیراوپک با 500 هزار بشکه در روز افزایش همراه باشد که ایالات متحده 400 هزار بشکه از خالص افزایش را به خود اختصاص می دهد. سایر افزایش های قابل ملاحظه (برزیل، کانادا و قزاقستان) با کاهش در تولید چین و مکزیک جبران خواهد شد.
**تحولات قیمت زغالسنگ و گاز طبیعی
بانک جهانی در ارزیابی خود در بازار انرژی پیش بینی کرده است که قیمت ذغال سنگ با 6 درصد افزایش نسبت به سال 2016 به عدد 70 دلار در تن در سال 2017 برسد.
همچنین کارشناسان این بانک براین باورند که قیمت گاز طبیعی در سال 2017 با 15 درصد افزایش همراه باشد.
«چشم‌انداز بازار کالاها» عنوان گزارشی فصلی است که بانک جهانی آن را منتشر می کند؛ در ویرایش آوریل 2017 این گزارش، به تفکیک، کالاهای مرتبط با بخش انرژی، کالاهای کشاورزی، کودها، فلزات و مواد معدنی و نیز فلزات گرانبها مورد توجه قرار گرفته و با بررسی وضعیت عرضه و تقاضای کالاهای مختلف، قیمت کالاها در سال 2017 و گاه در سال 2018 پیش بینی شده است.
منبع: اقتصاد آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۳۸۹۵۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دردسرهای افزایش بیش از حد انرژی‌های تجدیدپذیر برای آینده
بهره‌وری انرژی برای آینده‌ای پایدار حیاتی است، با این حال افزایش بیش از حد استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر بدون وجود زیرساخت‌های کارآمد و مدیریت مصرف، جهان را با مشکلات بسیار مواجه می‌کند.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، اتلاف انرژی یک مشکل بزرگ است و حدود سه‌چهارم انرژی جهانی به دلیل سیستم‌ها یا زیرساخت‌های ناکارآمد و رفتارهای مصرف نادرست هدر می‌رود. بهره‌وری انرژی اغلب به نفع افزایش ظرفیت انرژی تجدیدپذیر نادیده گرفته می‌شود، حال آن‌که بهبود آن و کاهش اتلاف انرژی می‌تواند انتشار کربن را پایین آورد، در هزینه‌ها صرفه‌جویی کند و بار تولید انرژی سبز را کاهش دهد. از آنجا که دولت‌ها بر توسعه ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر خود تمرکز می‌کنند، بسیاری از آن‌ها یک عنصر حیاتی برای تقویت امنیت انرژی پاک یعنی مدیریت زباله‌های انرژی را نادیده می‌گیرند.
دردسرهای افزایش اتکا به انرژی‌های تجدیدپذیرکشورها در سراسر جهان باید سیستم‌های موجود خود را اصلاح کنند تا اطمینان حاصل شود که انرژی در حمل‌ونقل و استفاده از بین نمی‌رود و شبکه‌های برق آماده پذیرایی از پروژه‌های انرژی پاک جدید می‌شوند که انتظار می‌رود طی دهه‌های آینده ارائه شوند.
این توسعه نیازمند تمرکز بیشتر بر کاهش اتلاف انرژی به جای افزایش ظرفیت انرژی تجدیدپذیر است، زیرا جایگزینی انرژی‌های فسیلی با انرژی‌های تجدیدپذیر بدون توجه به کارآمدی و کاهش مصرف در عمل بی‌فایده خواهد بود. یکی از موارد مشکل‌ساز در این زمینه برای اروپا، عرضه بیش از حد پنل‌های خورشیدی از چین به‌دنبال افزایش اهداف ظرفیت انرژی خورشیدی خود توسط دولت‌ها است.
چین در تولید مقادیر زیادی پنل با هزینه کم بسیار موفق بوده است. این امر به تولید بسیار کمتر پنل‌های خورشیدی در مناطق گران‌تر مانند اروپا و اتکای بیشتر به چین برای تهیه پنل‌های خورشیدی در سراسر جهان منجر شده و رقابت تولیدکنندگان داخلی را با مشکل مواجه کرده است. به این ترتیب دولت‌ها به فکر وضع تعرفه‌هایی بر صادرات انرژی‌های تجدیدپذیر چین هستند که به زودی به ایالات متحده نیز راه پیدا خواهد کرد.
انتظار می‌رود چین مقادیر زیادی پنل‌های خورشیدی را به کشورهای سراسر جهان بفروشد و به آن‌ها امکان توسعه پروژه‌های انرژی خورشیدی کم‌هزینه را بدهد. این امر نشان‌دهنده پیشرفت چشمگیر در فناوری انرژی خورشیدی است، با این حال می‌تواند منجر به اتکای بیش از حد به افزایش ظرفیت به جای بهبود کارایی در تمام منابع انرژی و کاهش مصرف انرژی شود.
بهره‌وری انرژی از لحاظ تاریخی بیشترین سهم را در کاهش گازهای گلخانه‌ای به ارمغان آورده است. معرفی مجدد آن برای عصر انرژی‌های تجدیدپذیر و دستیابی به اهداف کربن‌صفر خالص تا سال ۲۰۵۰، بشر را قادر می‌سازد تا به این روند ادامه دهد.
برخورداری از شانس مبارزه با تغییرات آب‌وهوایی و پای‌بندی به توافق‌نامه پاریس در سال ۲۰۱۵ برای رسیدن به هدف کربن‌صفر خالص و حفظ گرمایش جهانی به زیر ۱.۵ درجه سانتی‌گراد، نیازمند بهره‌وری انرژی است. بهره‌وری انرژی می‌تواند یک‌سوم صرفه‌جویی کربن مورد نیاز را تا رسیدن به کربن‌صفر خالص تأمین کند و با برق‌رسانی هرچه بیشتر سیستم انرژی خود، ایجاد انعطاف‌پذیری در عرضه، تقاضا و ذخیره‌سازی انرژی و استفاده مجدد از گرمای اتلاف‌شده، کارایی انرژی را افزایش می‌دهد.
مهندسی سیستم انرژی آینده نشان می‌دهد که اتحادیه اروپا و بریتانیا ممکن است بتوانند با به حداکثر رساندن پتانسیل تقاضا، هزینه‌های اجتماعی سالانه ۱۱.۲ میلیارد دلاری را تا سال ۲۰۳۰ و ۱۶.۶ میلیارد دلاری را تا سال ۲۰۵۰ کاهش دهند. این انعطاف‌پذیری به این مناطق کمک می‌کند تا انتشار گاز کربن‌دی‌اکسید خود را تا حدود ۴۰ میلیون تن کاهش دهند و تولید برق از گاز طبیعی را به میزان ۱۰۶ تراوات ساعت یا حدود یک‌پنجم مصرف گاز طبیعی اتحادیه اروپا برای تولید برق نسبت به سال ۲۰۲۲ کاهش دهد. انتقال از سوخت‌های فسیلی به یک سیستم کاملاً الکتریکی می‌تواند تا ۴۰ درصد از مصرف انرژی نهایی را کاهش دهد.
بهره‌وری انرژی در فناوری‌های نوظهوراطمینان از بهره‌وری انرژی در فناوری‌های نوظهور نیز بسیار مهم است. بازار هیدروژن با سرعتی بالا در حال رشد است، زیرا دولت‌ها و شرکت‌ها در سراسر جهان به دنبال جایگزین‌های سوخت پاک‌تر برای نیرو دادن به صنایعی مانند تولید و هوانوردی هستند. تبدیل انرژی تجدیدپذیر به هیدروژن از طریق الکترولیز به مقادیر زیادی انرژی نیاز دارد که بسیاری معتقدند بهتر است به‌طور مستقیم به‌عنوان برق مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین جهان باید فناوری‌های الکترولیز با راندمان بالا را برای بهبود فرآیند تبدیل و تمرکز بر کاهش تقاضا برای هیدروژن توسعه دهد. به این ترتیب یکپارچه‌سازی استراتژیک بخش‌هایی که گرمای اضافی را برای کاهش تقاضای انرژی و افزایش کارایی به کار می‌برند، ممکن و ضروری است.
تا پایان دهه تا ۵۳ درصد از انرژی ورودی جهانی به‌عنوان گرمای اضافی هدر می‌رود، اما این گرما می‌تواند برای تأمین انرژی ماشین‌آلات و همچنین گرمایش ساختمان‌ها و آب استفاده می‌شود.
سیستم‌های انرژی موجود در سطح جهانی بسیار ناکارآمد هستند و تقاضای انرژی در جهان همچنان در حال افزایش است. بنابراین، دولت‌ها در تلاش هستند تا به سرعت منابع انرژی موجود را با انرژی‌های تجدیدپذیر جایگزین کنند تا از تلاش‌های کربن‌زدایی حمایت کنند. در این میان برای کاهش ناکارآمدی‌ها و مهار مصرف غیرضروری انرژی، کار چندانی انجام نمی‌شود. بهبود بهره‌وری انرژی و کاهش استفاده بیش از حد به کاهش انتشار کربن و همچنین کاهش بار دولت‌هایی که به دنبال افزایش تولید انرژی سبز با سرعتی ناپایدار هستند، کمک می‌کند.
کد خبر 748687
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»